De bruiloft!

En dan is het eindelijk zo ver, 23 mei 2012, de dag van ons huwelijk! We hebben samen de nacht doorgebracht in ons appartement en ontbijten ook nog samen, al komt er niet heel veel van eten. Al vroeg moet ik de deur uit aangezien de kapster komt en later ook Maaike's zussen om haar aan te kleden en op te maken. Ik mag naar Andreas en Chantal, mijn beste vriend en ook getuige en z'n vrouw. Zij zitten 150m verderop in een appartement dus dat is ideaal. Hun kinderen zijn ook al van bed en hebben er duidelijk zin in!

De zenuwen gieren inmiddels aardig door de keel, zenuwpees dat ik er ben, dan toch op een gegeven moment maar omkleden en wachten. Wachten tot ik gebeld word dat Maaike klaar is en ik haar op kan halen! Wachten duurt soms best lang kan ik je vertellen!

Dan is daar het telefoontje en ga ik terug naar ons appartement, daar wordt ik opgevangen door Alex de man van fotograve Jessica en tevens onze chauffeur/ponkhouder die dag. Hij geeft me het boeket over en vraagt me om nog even te wachten, ze hebben nog iets bedacht wat bijna klaar is. Ik heb geen idee, maar wil wel graag dat ze opschieten, ik wil Maaike zien! Het boeket ziet er schitterend uit trouwens, mooie paarse, roze en witte bloemen.

Al snel zie ik dat Jessica klaar gaat staan voor foto's en roept me om te komen, ik loop rustig (van binnen niet) die kant op, dan zie ik dat de trap naast ons appartement is versierd, ik kijk omhoog en daar staat Maaike op het balkon, wat ziet ze er schitterend uit! Mijn vrouw! Ik loop naar boven, geef haar een dikke zoen en geef haar het boeket.

We pakken nog wat spullen en vertrekken vervolgens met z'n 4en in onze huurauto naar het strandje wat verderop om foto's te gaan maken. Dat is het eerste deel van onze dag, wij zullen de route naar Agia Efimia met z'n 4en afleggen, onderweg foto's makend. Het is erg bewolkt en lijkt de minste dag van de hele week te worden, qua weer dan he. Ik vind het niet heel erg dat het niet super warm is, in mijn 3 delig pak en ook Maaike heeft het warm zat. Op het strand mooie foto's gemaakt en door naar het vuurtorentje van Argostoli, ook daar een paar foto's! En weer verder naar een weiland met allemaal mooie bloemen erin.

Ondertussen hebben de gasten zich op een aantal verschillde plekken verzameld waar ze met de bus opgepikt worden door Brigitte, voor sommigen een teleurstelling, die hadden gehoopt ons al te zien! Zij gaan een route door de bergen met mooie uitzichten richting Agia Efimia en zullen ons bij de pier opwachten.

Na de laatste foto's gaan wij ook naar Agia Efimia waar we voor de bus aankomen, we 'verstoppen' ons bij het gemeentehuis zodat men ons nog niet ziet. De bus komt aan en Alex brengt de gasten naar de pier terwijl wij naar binnen gaan voor de officiële plechtigheid. Het kantoorje van de loco-burgemeester (wederom in spijkerbroek) staat aardig vol, zijn vrouw is er bij, een vriend, de secretaris en zelfs iemand van de lokale pers, waarschijnlijk voor een politiek stukje. We zijn snel klaar en dan zijn we getrouwd! Maar eerst doen we het buiten nog een keer over!

We spreken af dat wij beneden een paar minuten blijven wachten zodat de rest zich bij de gasten kan voegen voordat wij aan komen lopen. Na die paar minuten lopen we met z'n 2en hand in hand over de boulevard richting de pier. Aan de boulevard zitten allemaal mensen in taverne's die spontaan applaudiseren en vragen of ze een foto mogen maken, dus we blijven af en toe even stil staan.

Bij de pier aangekomen staan onze gasten ons op te wachten in 2 rijen en worden we onder luid applaus binnengehaald. 

Onze beide ouders lezen een stukje voor over ons soms grappig, soms emotioneel, zoals je kunt verwachten! Dan nog een keer de plechtigheid waarbij Brigitte alles weer vertaald en nu het moment van de ringen, deze hadden we binnen nog niet om gedaan! Dan een dikke zoen. Nu dan echt getrouwd!

We krijgen felicitaties van onze gasten, maar moeten ook meteen de boot op, het begint te hozen! Gelukkig ligt de boot dichtbij. Op de boot overleggen we ook nog even met de kapitein, het weer is een beetje onstuimig en hij weet niet of het tijdtechnisch handig is om naar Ithaki (het buureiland) te gaan, we besluiten dit toch te doen, Brigitte geeft aan dat we moeten doen wat wij het liefst willen, wordt het later bij het restaurant dan regelt zij dat wel. Dus varen we in iets meer dan een uur richting Ithaki. Ondertussen de taart aansnijden en proosten met onze gasten. Wat is die taart heerlijk!! Helemaal geslaagd!

Het is gezellig op de boot, iedereen praat met iedereen, de kinderen spelen met elkaar en vermaken zich, tijd om na al die voorbereidingen en de spanning van de dag eindelijk te ontspannen. De hapjes van de catering zijn ook niet te versmaden.

Op Ithaki aangekomen gaan we even van boort waar we eerst de groepsfoto's maken en waarna een ieder even kan rondkijken en wij nog wat foto's maken. Daarna weer de boot op en richting Sami, het is fijn om iedereen zo te zien genieten en plezier te zien hebben, daar doen we het voor. In Sami staat de bus ons alweer op te wachten en rijden we snel door naar Lassi, niet het meest gezellige deel van de bruiloft, maar het is even nodig.

In Lassi worden we uitgezet bij Buttler's House, het restaurant van onze keuze. Het eten is heerlijk en ook hier vermaakt iedereen zich weer uitstekend. Na het eten, is er voor iedereen nog de mogelijkheid om mee te gaan naar de bar naast Buttler's House, waar iedereen die wil nog een drankje kan krijgen ed, maar het officiële gedeelte zit erop. Het grootste deel van de mensen vinden het mooi geweest en gaan naar huis, met een klein groepje gaan we dus nog even naar de bar waar we een aantal drankjes krijgen aangeboden en waar lekker gedanst wordt! Ondertussen breekt buiten de hel los met onweer en regen! We twijfelen dan ook of we een taxi moeten bellen of dat we toch gaan lopen. Echter op het moment dat we afscheid van iedereen hebben genomen en naar huis willen is het droog, dus we besluiten te lopen.

Maaike haar trouwjurk omhooghoudend en ik met het tafelboeket, lopen we in het donker om de plassen heen naar ons appartement, dat moet er voor de voorbijgangers vreemd hebben uitgezien! Hahaha

Bedankt allemaal voor de fantastische bruiloft!

In ondertrouw, maar buiten trouwen?

Dinsdags dan maar terug naar Agia Efimia om alsnog met de dame van burgerzaken te spreken, voor de ondertrouw en ook even met de loco-burgemeester die ons gaat trouwen. De dame van burgerzaken bied haar excuses aan voor het misverstand van gisteren, maar op 1 of andere manier is het ook onze schuld omdat wij net weg waren toen zij aankwam. Achteraf hadden we waarschijnlijk nog niet in ondertrouw gekunt omdat ze alleen was en de rest van de ambtenaren er niet waren.
Daarna met de loco-burgemeester praten, een vriendelijke man, in spijkerbroek heet ons welkom in zijn kantoor.

We wisselen wat vriendelijkheden uit die Brigitte allemaal vertaald en de beste zegt het een eer te vinden dat we helemaal uit Nederland zijn gekomen om op hun eiland te trouwen. Al snel stokt de vertaling van Brigitte en lijkt er een discussie gaande te zijn tussen de loco en Brigitte, een discussie die ons, aan de gezichten te zien, de verkeerde kant op lijkt te gaan, ook al verstaan we niet waar het over gaat. Behalve de ochi's en de neh's dan.....waarbij je dan nog wel eens wilt vergeten dat neh dan weer ja betekend.
Een aantal minuten verder worden de gezichten weer wat vriendelijker en ze lijken er uit gekomen te zijn. Brigitte richt zich weer naar ons en verontschuldigd zich voor het niet vertalen, maar het leek de verkeerde kant op te gaan, ze had even haar aandacht nodig bij de discussie .

Het geval wilde namelijk dat de loco ons absoluut niet buiten wilde gaan trouwen! En dat was voor ons natuurlijk niet acceptabel, aangezien wij speciaal naar Griekenland waren gegaan om buiten te kunnen trouwen. Maar de man wou niet overstag, hij had namelijk in de week ervoor problemen gehad door bij een collega op een ander deel van het eiland in te vallen, op locatie. En dat was bij de andere politieke partij op het eiland in het verkeerde keelgat geschoten, dus hij kon het nu absoluut voor zijn aangezicht niet weer doen. Echter, ze waren er wel uitgekomen, als wij er mee akkoord gingen, zouden we eerst binnen trouwen en dan zou de secretaris van de loco buiten nog een schijnceremonie doen. Nou ja, het maakte voor ons niet veel uit wie het zou doen, dus geen probleem. Eerst binnen met Peter en Andreas (getuigen), Brigitte (tolk) en Jessica(fotograve) en dan buiten met de rest van de gasten. Iedereen blij!

En zo is binnen 4 dagen (op een paar dingen in NL na dan) een hele bruiloft geregeld, dat moet je in Nederland eens proberen! Fantastisch!

De laatste voorbereidingen ter plaatse! Deel 2

Brigitte had in NL al een afspraak gemaakt met de dame van burgerzaken in Agia Efimia om te regelen dat we in ondertrouw gaan en alle administratieve handelingen. We zijn er mooi op tijd, de dame is er nog niet. Op zich is dat normaal geen reden om wat zenuwachtig te worden, maar het hele gemeentehuis is dicht! We wachten even, we wachten nog wat langer en vervolgens doen we navraag bij een cafe'tje naast het gemeentehuis. Ja op zich logisch dat ze er niet is, het is namelijk een plaatselijke feestdag! Maar we hadden afgesproken, oh in dat geval zal ze wel komen. Nou mooi niet dus. We besluiten niet langer te wachten en dan eerst maar naar Sami te rijden waar de Sami Star ligt, de boot die we gehuurd hebben. We spreken daar met de kapitein af dat hij het gebak aan boord haalt en voldoende drinken en dan naar Agia Efimia vaart waar vrienden van ons de boot kunnen versieren, voordat wij er zijn. Hij kent ook nog wel iemand in Agia Efimia die de catering kan doen.

Wij terug naar Agia Efimia, nog even bij het cafe langs. Ja de dame was er geweest, net nadat wij wegwaren. Sure, morgen dus maar even kijken. Door naar het restaurant op de einde van de kade. Brigitte geeft aan wat wij graag willen en dat is geen probleem, de eigenaar stelt voor om wat hapjes klaar te maken zodat we kunnen proeven. Dit slaan wij uiteraard niet af! Het eten wordt goedgekeurd en ook regelen we meteen een tafeltje voor de ceremonie buiten.

Nu we toch onderweg zijn, even langs mem (moeder) en Frits, deze zijn gister met de boot aangekomen op het eiland na een wekenlange rondtocht door Griekenland! (zie ook Eizema's reizen).

Ook gaan we nog even bij vrienden langs die in Agia Efimia verblijven, om zo een aantal dingen voor de dag al even door te nemen en wat we graag van hun willen. Met Jessica onze fotograve (best handig en fotograaf in je vriendenkring!) spreken we ook meteen af hoe laat ze woensdagochtend bij ons is.

Bijzonder, maar ook een beetje vreemd

We zijn nu bijna een week op Kefalonia en genieten volop, het weer had iets beter gekund, in Nederland is het mooier weer namelijk, maar heel slecht is het niet. We zijn al een aantal keren op en neer naar het vliegveld geweest om gasten van onze bruiloft te verwelkomen en dat is elke keer toch wel weer bijzonder en ook een beetje vreemd. Al die mensen die speciaal voor jou die reis naar het eiland maken om bij je bruiloft te kunnen zijn!
Was ook wel een drukke week hoor, naast de laaste voorbereidingen doen met Brigitte ben je eigenlijk ook continue met familie en of vrienden in de weer, tenmiste daar hebben wij wel voor gekozen. Je haalt de mensen naar het eiland en dan kun je niet zeggen, we zien jullie wel bij de bruiloft! Het is ook wel heel erg leuk.

Zo zijn we gisteren (zondag) met bijna alle bruiloftsgasten die er op dat moment al waren uit eten geweest, iedereen had daar eigenlijk ook wel behoefte aan. Wij hadden zelf het idee ook al hoor, maar het was wel leuk om te horen dat mensen er ook naar vroegen: Is het een idee dat we met z'n allen even bij elkaar komen zodat we niet totale vreemden voor elkaar zijn op de bruiloft. (niet iedereen kent elkaar namelijk)
Het eten was wat middelmatig, maar goed dat mocht de pret niet drukken het was erg mooi om te zien dat mensen zo genoten van de omgeving en van het bij elkaar zijn!

De laatste voorbereidingen ter plaatse! Deel 1

Zaterdag liepen plots de zenuwen even weer wat op, dat was namelijk de dag dat we Brigitte van Rijn, onze weddingplanner van de Griekse Bruiloft van het vliegveld gehaald hebben. En het is niet dat we bang van haar zijn hoor, juist niet, maar ondanks dat je al op Kefalonia bent en er eigenlijk al middenin zit, is het toch even een momentje van: nu begint het echt. Nog maar een paar dagen en dan gaan we trouwen!
De begroeting is zoals altijd heel warm en hartelijk en we brengen haar met ons huurauto'tje naar haar appartement, niet heel ver van het onze af, dat is makkelijk! We spreken meteen af voor de avond om al even de hoofdlijnen voor de bruiloft op te zetten, die hebben we al wel in het hoofd, maar het wordt tijd om ze conctreet te maken, wat te eten in het restaurant wat wij voor ogen hebben voor de bruiloft en langs de bakker en bloemist te gaan.

Eind van de middag/begin van de avond komt ze al naar ons appartement gewandeld: "Ik heb al een mooie plek op het strand gezien voor het feest en het eten!" We weten meteen wat ze bedoelt, maar ons leek de locatie iets minder geschikt, het is namelijk wel een heel eind lopen nog vanuit het centrum van Lassi naar de locatie, ook al is deze heel erg mooi. Wij vertellen haar dat we een geweldig restaurant hebben gevonden midden in Lassi, aan de drukke weg, met daarnaast een erg leuke bar waar je na het eten naar toe kunt om nog wat te drinken en dansen. Uiteraard is Brigitte daar iets sceptisch over, midden in Lassi aan de drukke weg is nou niet echt een hele mooie locatie. Dit zijn we wel met haar eens, maar wacht maar af tot je er gegeten hebt. We nemen de planning voor de komende dagen nog even door: Zondag vrij, maandag gemeentehuis, catering voor aan boord zien te regelen en even langs de schipper van de boot om wat zaken door te nemen.

Op naar de bloemist, Brigitte weet nog een adresje van een eerdere bruiloft op het eiland en die was toen erg goed. Toch makkelijk dat ze zo goed Grieks spreekt, dat maakt alles een stuk eenvoudiger uit te leggen! En het is daarnaast nog grappig om te horen ook. Er komen een aantal boeken naar voren met voorbeelden, we geven aan niet een heel strak boeket te willen, maar meer een soort veldboeket. Maaike geeft ook nog aan welke kleur bloemen ze graag wil. Naast het handboeket komt er ook nog een tafelboeket in dezelfde stijl en kleuren. Wanneer het klaar moet zijn, woensdagochtend? Geen probleem!

Door naar de bakker, ook hier nog een bekend adresje. Wat we willen? Eh ja, daar hebben we eigenlijk nog niet heel erg over nagedacht, wat willen we eigenlijk? Een lekkere taart! Misschien een idee om iets met de kleuren van het boeket te doen? Waar komt het boeket vandaan en hoe ziet het eruit? Brigitte geeft aan waar het vandaan komt en de bakker neemt wel even contact met ze op. Komt helemaal goed, woensdag? Oh ja hoor, makkelijk!

Daarna nog even naar de plaatselijke krant om een (verplicht) stukje op te laten nemen, een aankondiging van ons huwelijk!

We gaan naar Buttlers House, het restaurant wat we voor ogen hebben. En inderdaad, het ligt meteen aan de drukke weg. Als je eenmaal naar binnen stapt merk en zie je daar helemaal niks meer van en de inrichting is schitterend! Anders dan de meeste mensen voor ogen hebben als je het over een restaurantje hebt in Griekenland. Kan het moeilijk uitleggen, maar je moet er gewoon maar een keer naartoe gaan!
Personeel is goed gekleed en vriendelijk (soms wel eens wat chaotisch).
Brigitte bekijkt het menu goedkeurend en spreekt met het personeel af of we wat verschillende dingen kunnen krijgen om zo wat te proberen wat we willen voor ons huwelijksfeest, ze weet heel duidelijk wat lekker is! Als het eten is gearriveerd en we heerlijk aan het eten zijn is ook zij overtuigd, wat is het hier heerlijk eten en van binnen een mooie locatie, met aan de achterkant toch uitzicht over zee. Even later komt de eigenaar even bij ons zitten en we geven aan dat we graag bij hem in het restaurant onze bruiloft willen vieren, dat is absoluut geen probleem, maar of we de volgende dag langs kunnen komen om even door te nemen hoe en wat.
Zondag dus niet vrij, maar ach, heel even naar het restaurant om wat dingen door te nemen is ook niet zo erg. En dat doen we zondag's dan ook. We komen overeen om als voorgerecht wat verschillende soorten hapjes op tafel te zetten, zodat er voor iedereen wel wat bij zit en als hoofdgerecht krijgt een ieder de keus uit 4 verschillende gerechten. Het toetje is dan ook weer een verrassing. Uiteraard moet er even over geld gesproken worden...het valt ons zeker niet tegen!

De vlucht

Zo we zijn er! En wat is het heerlijk om hier eindelijk te zijn! We hebben er ongelooflijk veel zin in! En wat hebben we een mooi appartement! Simatos Apartmens & Studios was een erg goede keus en daar zijn we dan ook erg blij mee! Zoals gewoonlijk zijn de Griekse bedden wel wat hard, maar ja dat weet je.

Maar eerst even over de dag van gisteren, de vlucht, dat was toch ook wel weer een verhaal appart, of zo je wenst, een appart verhaal. Het begon allemaal al bij 1 van die parkeerplaatsen op een aantal kilometer buiten Schiphol, we hadden geparkeerd en zouden weggebracht worden met een busje, het wachten was echter op nog een stel. Prima, wachten we even. Zie ik in mijn ooghoeken een bekende auto aankomen, dwz, merk en model zien wij af en toe vaker. Het zal toch niet.....ja hoor, Maaike's jongste zusje Bernadette, haar vriend Eelke en de 3 maanden oude Seth komen aangereden! We wisten dat we dezelfde vlucht zouden hebben, maar dat we vanaf de parkeerplaats al bij elkaar zouden zijn, erg leuk!

Vervolgens naar Schiphol, normaal checken wij altijd via internet in, maar ja nu zo met de jurk en het pak, hadden we dat maar niet gedaan. Eens kijken hoe dat gaat, best wel beetje zenuwachtig, straks moet ie alsnog in het ruim. We gaan in een rij staan en hadden beter een andere rij uit kunnen kiezen. Het was wel een korte rij hoor, maar voor ons was een oude vrouw met enorma boodschappentassen vol met spul welke mee zouden moeten. Ook haar 'normale' ruim bagage was zwaar genoeg voor een heel gezin. Het gezicht van de grondstewardess achter de balie ging steeds donkerder staan. En ze werd met de seconde chagrijniger. Hebben wij dat, komen wij ook nog met onze speciale bagage.
Toen de oude dame toch op 1 of andere manier eindelijk wegging (eigenwijs als ze was dacht ze het er wel als handbagage bij de gate door te krijgen), stapte ik kwasie vrolijk naar voren en zei: En toen kwamen wij.
Wetend dat dit een moeilijk verhaal ging worden. Maar nee hoor, dat viel erg mee, ze zag de zak waar de jurk in zat, vroeg of we gingen trouwen en werd helemaal vrolijk toen Maaike ja zei.
Alles kon zo mee als handbagage geen probleem!

Op naar de douane! In de rij al schoenen uit, riemen af. Je hoeft er nog net niet in je blote kont door, maar goed. Jurk op de band, pakt een vrouwlijke beambte de jurk en legt hem op een andere band, omdat volgens haar deze scanner niet groot genoeg is voor de jurk. Waarop een andere beambte moet lachen, denk je nou echt dat er verschil in grote zit in de scanners??
Op het moment dat de jurk door de scanner gaat kijken 5 paar douanebeamte ogen mij aan en roepen in koor: "Oh moooooi!" en barsten in lachen uit. Nog nooit zo vrolijk en vlot door de douane gelopen!

We zoeken de familie weer op en gaan eerst maar een hapje eten, het wachten duurt nog lang.
Ondertussen hoor je dan altijd van die oproepen van mensen die te laat bij de gate zijn en dat hun bagage uit het vliegtuig wordt gehaald. Het zal je gebeuren dat je omgeroepen wordt zeg, dat laat je toch niet gebeuren?
Het is tijd om richting gate te lopen, we staan na wat toilet bezoek boven bij de gate te wachten, er kan al geboard worden maar kleine Seth moet eerst nog wat eten voor de vlucht en een schone luier is ook geen rare idee. Worden wij daar plots omgeroepen....dat we onmiddelijk naar de gate moeten komen, anders wordt onze bagage uitgeladen! Nou ja! Zeg! Snel loopt er iemand naar benden om te vertellen dat we er al wel zijn, maar dat het nog een paar minuten duurt.
Wij inchecken lopen de slurf in bij de gate....natuurlijk in de rij. Nou ja, beter zo dan dat we te laat zijn en de spullen uitgeladen worden!

Komen we bij de ingang van het vliegtuig, staan er een aantal stewards ons op te wachten met hun gebruikelijke brede glimlach: "Ach wat leuk dat u gaat trouwen, u zit helemaal achterin op de laatste rij en nee uw jurk hebben we geen plek voor, die houdt u maar op schoot." Okay.....
Vervolgens door het vliegtuig naar achteren, allemaal mensen die je aankijken, de jurk(hoes) zien en beginnen te smoezelen en te (glim)lachen. Yup, wij gaan inderdaad trouwen!
Komen we helemaal achterin, staan daar een paar stewerdessen die WEL heel behulpzaam zijn en speciaal wat ruimte maken voor de jurk! Zo kan het dus ook!

De Jurk...deel 3!

Woensdag ging Maaike haar telefoon, de trouwjurk is er! Maaike helemaal blij natuurlijk, zal niet zeggen dat ze zich zorgen maakte of de trouwjurk er wel op tijd zou zijn, maar laten we het er op houden dat ze wel opgelucht was dat ie er is, meteen een afspraak gemaakt voor de volgende dag om hem te passen, immers de jurk zelf had ze nog niet gepast, deze was er destijds niet in haar maat. Gelukkig was haar schoonmoeder vrij en bereid om mee te gaan naar Sneek.
Zo schiet het toch lekker op zo langzamerhand, steeds vaker komen er dingen voorbij die met de trouwerij te maken hebben en daardoor lijkt het of de datum steeds sneller dichterbij komt. Allemaal erg leuk natuurlijk, vandaag voor de 2e keer een afspraak bij de weddingplanner, leuk om haar na bijna 2 jaar weer eens te zien en te spreken. Ja het is alweer 2 jaar geleden dat we op Valentijnsdag bij haar op bezoek zijn geweest. Toen leek het nog zo ver weg, nu is het zo dichtbij.

Missie: Trouwschoenen...

...succesvol uitgevoerd! En hoe! Op internet wezen sneupen voor mijn trouwschoenen, veel dezelfde schoenen gezien als in de winkels, Hugo Boss, Floris van Bommel. Allemaal schitterende schoenen, voor een schitterende prijs. Tot ik op de site kwam van di Capolavori een winkel waar we ook in Groningen al in waren geweest. Een winkel ook waar ik normaal gesproken niet zo snel mijn schoenen zou kopen, alleen al omdat ik geen 250+ euro's over heb voor een paar schoenen! Maar op hun site verkopen ze de restpartijen blijkbaar en daar stonden ze, mijn trouwschoenen! Schoenen van Hugo Boss die we ook al 'live' hadden gezien en me wel bevielen, maar ja je raadt het al de prijs beviel me iets minder.
Nu waren ze echter van 249 voor 113, waarom? Er was nog maar 1 paar beschikbaar en wel in mijn maat. Tsja hoe ging ik dat nou doen, kon ze toch moeilijk thuis af laten leveren. Dus Andreas gebeld en gevraagd of het goed was dat ik ze naar hen mocht sturen, no problem. Liggen ze daar ook meteen veilig als Maaike eens op onderzoek uit gaat. Drie dagen later waren ze er, helemaal top! Je twijfelt toch, is dit wel goed, word ik niet opgelicht, is het wel de goede maat? Twijfels waren snel weg en deze site kan ik dus iedereen aanraden die opzoek is naar mooie (trouw)schoenen, je moet even mazzel hebben met de maat, maar het scheelt een hoop! Nu nog een overhemd en stropdas en ik ben klaar.

Het pak...

...Maaike een jurk, ik natuurlijk een pak. Misschien iets te voor de hand liggend, maar zo doen we het toch maar. Op 14 januari met mem en Andreas naar Groningen, we hadden daar 1 afspraak en de rest zouden we wel zien. Om 10 uur hadden we een afspraak bij Roka een zaak gespecialiseerd in trouwkostuums met 5 zaken in Nederland, deze in Groningen was vandaag voor het eerst open, jawel! Tafeltje toegewezen, lekkere bak koffie en even overleggen met de dame die ons hielp. Wat ik zocht en wilde enz.
Ik had al wat voorwerk gedaan en een aantal pakken aangekruist in hun catalogus. Nou dat had ze nog nooit gezien! haha Al snel hingen er een aantal pakken netjes aan het rek en kon het passen beginnen. De eerste die ik aan had stond me meteen goed, heb er nog wel een paar aan gehad na die eerste, maar die waren zo mooi niet. In de planning stond nog wel dat we in Groningen nog langs een paar zaken zouden om te kijken, maar eigenlijk was dat niet nodig, dit pak was gewoon goed. Dus de knoop door gehakt en gezegd dat ik het zou doen. Op 10 april weer een afspraak om het pak te laten afspelden, zodat ze het op maar kunnen maken.
Of ik de schoenen er ook ook bij wilde. Mwoa, ze stonden geweldig en het waren hele mooie schoenen, maar 290 euro's voor een paar schoenen, nee dat werd me iets te gortig.
Dus aanbetaling gedaan en even lekker lunchen. Daarna opzoek naar schoenen! Winkel in, winkel uit hele mooie schoenen gezien die er ook heel mooi bij pasten, maar of niet meer in mijn maat, of dusdanig prijzig dat ik net zo goed de schoenen bij Roka had kunnen kopen. Dus helaas nog geen schoenen.

Op documenten tournee

Gisteren zijn Maaike en ik op tournee geweest door Nederland om onze benodigde documenten te halen. Je hebt namelijk zowel een geboorte akte nodig als een 'verklaring van huwelijksbevoegdheid'. Je geboorte akte haal je bij de gemeente waar je geboren bent, de verklaring bij de gemeente van je huidige woonplaats. Vervolgens moeten er op die documenten nog apostillestempels komen welke je kunt halen bij de rechtbank waar die gemeente een handtekening hebben gedopneerd. Dit om de documenten legaal te maken in het buitenland.
Op zich niet zo'n hele klus natuurlijk, ben geboren in Heerenveen, we wonen in de gemeente Boarnsterhim en die vallen beide onder de rechtbank van Leeuwarden. Alleen is Maaike niet geboren in Heereveen, en ook niet in Lemmer, nee zelfs niet in de provincie Friesland. Maaike haar wieg stond in Terneuzen of all places! Natuurlijk kun je je geboorte akte op laten sturen, je stuurt eerst een kopie van je ID naar de gemeente, deze sturen de akte terug, dan stuur jij die weer door naar de rechtbank in Middelburg...
Wat daar onderweg allemaal fout kan gaan, precies...Dus wij lekker 2 dagen vrij, jawel 2 dagen, lekker onderweg ergens overnachten en gewoon rustig aan. Zo gedacht zo gedaan. Dinsdagochtend om iets over 8 vertrokken naar Heerenveen, moesten ondanks dat we de enigen waren heel even wachten voor we aan de beurt waren. Dit wordt nog wat...
Geboorte akte binnen en door naar Grou. Hier werden we ook meteen geholpen en de vriendelijke vrouw achter de balie hielp ons meteen, we konden wel even gaan zitten. Het duurde niet lang of we hoorden het vrolijke getik....van een typemachine? Inderdaad dat moest men daar op de typemachine doen. Niet veel later werden we geroepen, ze was klaar. We zagen echter maar 1 document liggen, terwijl dit volgens ons boodschappenlijstje toch echt 2 moesten zijn, één voor Maaike en één voor mij. Volgens haar was dat niet nodig. Brigitte proberen, maar die nam niet op. Toch maar gevraagd om een 2e en die kregen we dan ook wel mee, 21 euro per stuk.
Door naar Leeuwarden, naar de rechtbank waar het best druk was en waar het ook best imponerend is als je er nog nooit bent geweest. Gelukkig wist de meneer achter de infobalie wat ie voor ons moest doen en hij ging er meteen mee aan de slag, we konden wel even gaan zitten en de kosten waren 18 euro per document.... Bakje erbij om vervolgens te constateren dat meneer de enige meneer achter de infobalie is en zoals gezegd, het was best druk. Al met al reden we iets na elven!! Friesland uit richting België.
De hele rit wind tegen, dus echt relaxed rijden was het niet, maar eenmaal bij ons Hotel aangekomen waren we dat snel weer vergeten. We logeerden in het Godshuis en oude kloosterruine die men weer opgeknapt heeft tot hotel, mooie kamers en een sauna! Nou ja de laatste wat er voor door moest gaan.
's Ochtends een lekker ontbijt gehad en door naar Terneuzen, Maaike haar roots! Maar daar dachten ze in Terneuzen heel anders over, Maaike was namelijk wel snel aan de beurt bij de gemeent, maar men kon haar geboorte akte niet in het boek vinden. Op een gegeven moment heeft Maaike haar vader zelfs maar gebeld om te vragen of hij haar daadwerkelijk in Terneuzen had aangegeven en niet in 1 van de buurtgemeentes met wie nu een fuzie was aangegaan. Bert kon haar verzekeren dat dit wel het geval was.
Hoe nu.....we zagen het al voor ons, een heel onderzoek waar tijd overheen zou gaan, Bert en Joke naar Terneuzen om hun handtekening te zetten en wat nog meer!
Gelukkig kwam de dame van de gemeente met de verlossende woorden: "Ach ik heb het boek met huwelijken gepakt." De schat...
We waren de dag met een lach begonnen! Op de geboorteakte stond ook het adres waar Maaike geboren is, dus aangezien we er toch waren hebben we het even opgezocht, bijzonder even, ook al heeft ze er maar 1,5 jaar gewoond en weet ze er zelf niks maar van. Door naar Middelburg, voor een stempel. In die rechtbank was het een heel stuk rustiger en vroeg men zich duidelijk af hoe dat in z'n werk ging zo'n apostillestempel. Daarna Middelburg zelf even in geweest, das best een mooie stad daar kunnen we wel eens vaker en langer naartoe! Alle documenten binnen, terug naar Friesland de trouwerij komt nu echt dichterbij, nog 4 en een halve maand!