Zo we zijn er! En wat is het heerlijk om hier eindelijk te zijn! We hebben er ongelooflijk veel zin in! En wat hebben we een mooi appartement! Simatos Apartmens & Studios was een erg goede keus en daar zijn we dan ook erg blij mee! Zoals gewoonlijk zijn de Griekse bedden wel wat hard, maar ja dat weet je.
Maar eerst even over de dag van gisteren, de vlucht, dat was toch ook wel weer een verhaal appart, of zo je wenst, een appart verhaal. Het begon allemaal al bij 1 van die parkeerplaatsen op een aantal kilometer buiten Schiphol, we hadden geparkeerd en zouden weggebracht worden met een busje, het wachten was echter op nog een stel. Prima, wachten we even. Zie ik in mijn ooghoeken een bekende auto aankomen, dwz, merk en model zien wij af en toe vaker. Het zal toch niet.....ja hoor, Maaike's jongste zusje Bernadette, haar vriend Eelke en de 3 maanden oude Seth komen aangereden! We wisten dat we dezelfde vlucht zouden hebben, maar dat we vanaf de parkeerplaats al bij elkaar zouden zijn, erg leuk!
Vervolgens naar Schiphol, normaal checken wij altijd via internet in, maar ja nu zo met de jurk en het pak, hadden we dat maar niet gedaan. Eens kijken hoe dat gaat, best wel beetje zenuwachtig, straks moet ie alsnog in het ruim. We gaan in een rij staan en hadden beter een andere rij uit kunnen kiezen. Het was wel een korte rij hoor, maar voor ons was een oude vrouw met enorma boodschappentassen vol met spul welke mee zouden moeten. Ook haar 'normale' ruim bagage was zwaar genoeg voor een heel gezin. Het gezicht van de grondstewardess achter de balie ging steeds donkerder staan. En ze werd met de seconde chagrijniger. Hebben wij dat, komen wij ook nog met onze speciale bagage.
Toen de oude dame toch op 1 of andere manier eindelijk wegging (eigenwijs als ze was dacht ze het er wel als handbagage bij de gate door te krijgen), stapte ik kwasie vrolijk naar voren en zei: En toen kwamen wij.
Wetend dat dit een moeilijk verhaal ging worden. Maar nee hoor, dat viel erg mee, ze zag de zak waar de jurk in zat, vroeg of we gingen trouwen en werd helemaal vrolijk toen Maaike ja zei.
Alles kon zo mee als handbagage geen probleem!
Op naar de douane! In de rij al schoenen uit, riemen af. Je hoeft er nog net niet in je blote kont door, maar goed. Jurk op de band, pakt een vrouwlijke beambte de jurk en legt hem op een andere band, omdat volgens haar deze scanner niet groot genoeg is voor de jurk. Waarop een andere beambte moet lachen, denk je nou echt dat er verschil in grote zit in de scanners??
Op het moment dat de jurk door de scanner gaat kijken 5 paar douanebeamte ogen mij aan en roepen in koor: "Oh moooooi!" en barsten in lachen uit. Nog nooit zo vrolijk en vlot door de douane gelopen!
We zoeken de familie weer op en gaan eerst maar een hapje eten, het wachten duurt nog lang.
Ondertussen hoor je dan altijd van die oproepen van mensen die te laat bij de gate zijn en dat hun bagage uit het vliegtuig wordt gehaald. Het zal je gebeuren dat je omgeroepen wordt zeg, dat laat je toch niet gebeuren?
Het is tijd om richting gate te lopen, we staan na wat toilet bezoek boven bij de gate te wachten, er kan al geboard worden maar kleine Seth moet eerst nog wat eten voor de vlucht en een schone luier is ook geen rare idee. Worden wij daar plots omgeroepen....dat we onmiddelijk naar de gate moeten komen, anders wordt onze bagage uitgeladen! Nou ja! Zeg! Snel loopt er iemand naar benden om te vertellen dat we er al wel zijn, maar dat het nog een paar minuten duurt.
Wij inchecken lopen de slurf in bij de gate....natuurlijk in de rij. Nou ja, beter zo dan dat we te laat zijn en de spullen uitgeladen worden!
Komen we bij de ingang van het vliegtuig, staan er een aantal stewards ons op te wachten met hun gebruikelijke brede glimlach: "Ach wat leuk dat u gaat trouwen, u zit helemaal achterin op de laatste rij en nee uw jurk hebben we geen plek voor, die houdt u maar op schoot." Okay.....
Vervolgens door het vliegtuig naar achteren, allemaal mensen die je aankijken, de jurk(hoes) zien en beginnen te smoezelen en te (glim)lachen. Yup, wij gaan inderdaad trouwen!
Komen we helemaal achterin, staan daar een paar stewerdessen die WEL heel behulpzaam zijn en speciaal wat ruimte maken voor de jurk! Zo kan het dus ook!
Maar eerst even over de dag van gisteren, de vlucht, dat was toch ook wel weer een verhaal appart, of zo je wenst, een appart verhaal. Het begon allemaal al bij 1 van die parkeerplaatsen op een aantal kilometer buiten Schiphol, we hadden geparkeerd en zouden weggebracht worden met een busje, het wachten was echter op nog een stel. Prima, wachten we even. Zie ik in mijn ooghoeken een bekende auto aankomen, dwz, merk en model zien wij af en toe vaker. Het zal toch niet.....ja hoor, Maaike's jongste zusje Bernadette, haar vriend Eelke en de 3 maanden oude Seth komen aangereden! We wisten dat we dezelfde vlucht zouden hebben, maar dat we vanaf de parkeerplaats al bij elkaar zouden zijn, erg leuk!
Vervolgens naar Schiphol, normaal checken wij altijd via internet in, maar ja nu zo met de jurk en het pak, hadden we dat maar niet gedaan. Eens kijken hoe dat gaat, best wel beetje zenuwachtig, straks moet ie alsnog in het ruim. We gaan in een rij staan en hadden beter een andere rij uit kunnen kiezen. Het was wel een korte rij hoor, maar voor ons was een oude vrouw met enorma boodschappentassen vol met spul welke mee zouden moeten. Ook haar 'normale' ruim bagage was zwaar genoeg voor een heel gezin. Het gezicht van de grondstewardess achter de balie ging steeds donkerder staan. En ze werd met de seconde chagrijniger. Hebben wij dat, komen wij ook nog met onze speciale bagage.
Toen de oude dame toch op 1 of andere manier eindelijk wegging (eigenwijs als ze was dacht ze het er wel als handbagage bij de gate door te krijgen), stapte ik kwasie vrolijk naar voren en zei: En toen kwamen wij.
Wetend dat dit een moeilijk verhaal ging worden. Maar nee hoor, dat viel erg mee, ze zag de zak waar de jurk in zat, vroeg of we gingen trouwen en werd helemaal vrolijk toen Maaike ja zei.
Alles kon zo mee als handbagage geen probleem!
Op naar de douane! In de rij al schoenen uit, riemen af. Je hoeft er nog net niet in je blote kont door, maar goed. Jurk op de band, pakt een vrouwlijke beambte de jurk en legt hem op een andere band, omdat volgens haar deze scanner niet groot genoeg is voor de jurk. Waarop een andere beambte moet lachen, denk je nou echt dat er verschil in grote zit in de scanners??
Op het moment dat de jurk door de scanner gaat kijken 5 paar douanebeamte ogen mij aan en roepen in koor: "Oh moooooi!" en barsten in lachen uit. Nog nooit zo vrolijk en vlot door de douane gelopen!
We zoeken de familie weer op en gaan eerst maar een hapje eten, het wachten duurt nog lang.
Ondertussen hoor je dan altijd van die oproepen van mensen die te laat bij de gate zijn en dat hun bagage uit het vliegtuig wordt gehaald. Het zal je gebeuren dat je omgeroepen wordt zeg, dat laat je toch niet gebeuren?
Het is tijd om richting gate te lopen, we staan na wat toilet bezoek boven bij de gate te wachten, er kan al geboard worden maar kleine Seth moet eerst nog wat eten voor de vlucht en een schone luier is ook geen rare idee. Worden wij daar plots omgeroepen....dat we onmiddelijk naar de gate moeten komen, anders wordt onze bagage uitgeladen! Nou ja! Zeg! Snel loopt er iemand naar benden om te vertellen dat we er al wel zijn, maar dat het nog een paar minuten duurt.
Wij inchecken lopen de slurf in bij de gate....natuurlijk in de rij. Nou ja, beter zo dan dat we te laat zijn en de spullen uitgeladen worden!
Komen we bij de ingang van het vliegtuig, staan er een aantal stewards ons op te wachten met hun gebruikelijke brede glimlach: "Ach wat leuk dat u gaat trouwen, u zit helemaal achterin op de laatste rij en nee uw jurk hebben we geen plek voor, die houdt u maar op schoot." Okay.....
Vervolgens door het vliegtuig naar achteren, allemaal mensen die je aankijken, de jurk(hoes) zien en beginnen te smoezelen en te (glim)lachen. Yup, wij gaan inderdaad trouwen!
Komen we helemaal achterin, staan daar een paar stewerdessen die WEL heel behulpzaam zijn en speciaal wat ruimte maken voor de jurk! Zo kan het dus ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten